به گزارش متادخت، او بانوی اول مکه بود. از لحاظ موقعیت اجتماعی هیچ زنی به گرد پایش هم نمی‌رسید. ابن سیدالناس درباره او آورده است: «او زنی شریف و با درایت بود که خداوند خیر و کرامت زیادی برای او در نظر گرفته بود. به لحاظ نسب در طبقه متوسط از انسان عرب جای داشت، اما دارای شرافتی عظیم و ثروتی زیاد بود.» اما هیچ کدام از این‌ها باعث عظمت حقیقی خدیجه نشده بود. او زمانی بانوی اول لقب گرفت که به شرافت ازدواج با حضرت محمد نائل آمد. خدیجه اما برای پیامبر تنها همسر نبود، بهترین و صادق‌ترین وزیر، مشاور و مایه آرامش محمد(ص) بود. خدیجه کرامت چشمگیر دیگری هم داشت؛ او مادر امامان معصوم بود که خود نشان از جایگاه والا برای ایشان داشت. کتاب بانوی اول روایتی تاریخی – داستانی از زندگی حضرت خدیجه (س) است. بانویی که مصلح و فعال اجتماعی دوران خود بود، درست در زمانی که زنان از بدیهی‌ترین حق خود یعنی حیات هم محروم بودند. این کتاب نوشته سید محمدتقی موحد ابطحی است. او در مورد انتخاب نام این کتاب می‌گوید:
«نام این کتاب را بانوی اول گذاشتم؛ از آن جهت که حضرت خدیجه (س) قبل از ازدواج با پیامبر به لحاظ موقعیت اجتماعی، اقتصادی و اعتقادی بانوی اول مکه بودند. همچنین ایشان اولین همسر پیامبر بودند که بیست و پنج سال با ایشان زندگی کردند و در این مدت پیامبر هیچ همسر دیگری اختیار ننمودند.
علاوه بر این با توجه به روایات موجود حضرت خدیجه (س) به لحاظ قدرت و منزلت نیز اولین همسر پیامبر به حساب می‌آمدند. همچنین ایشان اولین زنی بودند که اسلام اختیار کردند و با پیامبر به نماز ایستادند و در راه گسترش اسلام در سال‌های سخت مکه بیش از هر زن دیگری نقش‌آفرینی کردند و به دلیل ثروتی که داشتند، فرد اول در عرصه جهاد مالی در راه خدا به حساب می‌آیند. بنابراین به حق ایشان را باید بانوی اول نامید.»
کتاب بانوی اول
به قلم سید محمدتقی موحد ابطحی
